Woensdag 24 september 2014 Dag 10: Rome

Het is vandaag de 10e dag al weer van onze vakantie, we zitten dus op de helft. Het gaat allemaal zo snel, maar goed we hebben nog een deel te gaan. Door de werkzaamheden buiten zijn we al vroeg wakker. Onze benen voelen zwaar aan van het vele lopen van gisteren, we zullen er wel aan moeten wennen want er staat vandaag en morgen nog twee keer een voetreis naar Rome op de planning. Bij het ontbijt, wat weer prima verzocht is, is de eigenaresse Kamilla aanwezig. Ook de Australische buren zijn vroeg op. Kamilla probeert het probleem met het internet op te lossen, wat op korte termijn lijkt te lukken. Eens kijken voor hoe lang het duurt. Ik probeer nog maar een keer om de filmpjes up te loaden, maar dat lukt echt niet. De snelheid is te traag.

Vandaag gaan we lopend naar het Colosseum, volgens Kamilla zo’n 30 minuten lopen van het Bed & Breakfast. Als hulp print ze voor ons de route uit, dat moet dus lukken. De Aussies lopen een stukje met ons mee, zij zijn er voor het eerst en als ervaren Rome-gangers kunnen we hun een beetje op weg helpen. Onderweg loopt er een Roemeen met ons mee, hij is met een cruise en is vanochtend vroeg hier aan land gekomen. Dagelijks trekt hij lopend door de steden waar het schip aan doet. Het weer is redelijk, bewolkt maar een lekkere temperatuur. Fijn voor de vroege ochtend wandeling. Het is wel te hopen dat de zon dadelijk gaat schijnen, want dat is wel zo fijn voor de foto’s en filmpjes. Volgens Judith komt de zon altijd later in Rome! We vertrouwen daar op.

Het is inderdaad een makkelijke route en na zo’n 30 minuten zijn we bij de ingang van het Colosseum. Bij de ingang lopen nog een paar Romeinen rond en ze willen dat Judith met hun op de foto gaat. Ondanks dat ik weet dat ze dadelijk om wat geld zullen vragen, doen we het. Precies zoals ik al dacht vragen ze aan Judith geld, als bijdrage voor hun inspanningen. Helaas, daar trap ik niet in. We lopen naar de ingang, waar het op de vroege morgen behoorlijk druk is bij de kassa. Al met al valt het wachten wel mee, na een kwartiertje lopen we in het Colosseum.

Het Colosseum is samen met het Pantheum het best bewaard gebleven monument uit de oudheid. Het was al vroeg het symbool van Rome. Er is een gezegde; ‘Zolang het Colosseum bestaat, zolang blijft Rome bestaan. Het Colosseum is slechts in 7 jaar gebouwd door zo’n 40.000 slaven. Daarbij werd gebruik gemaakt van 100.000 kubieke meter travertijn, evenals 300.000 ton ijzer. Paus Benedictus XIV riep het Colosseum uit tot een Christelijk gedenkteken. Hij geloofde dat het theater een belangrijke rol had gespeeld bij de bloedige Christenvervolging, hoewel daar geen historisch bewijs voor is. Het is een prachtig bouwwerk en Judith krijgt steeds meer flitsen te zien van de vele films over de Romeinse tijd die zij heeft gezien. De beelden gaan steeds meer spreken. De indrukwekkende hoeveelheid aan opgravingen en ruimtes maken je als mens een beetje klein. Er zijn erg veel toeristen, ook weer hele groepen met een gids, dus als we een foto willen maken moeten we soms wel even wachten. Aan het einde van ons bezoek aan dit geweldige bouwwerk begint de zon een beetje te schijnen, zodat we nog snel wat extra foto’s maken.

Vanuit het Colosseum lopen we naar het Foro Romano, wat eigenlijk bij elkaar hoort. Het was in de oudheid het centrum van Rome. Het forum was in de glorie dagen van het Romeinse rijk, zowel het politieke, juridische, religieuze en commerciële centrum van de stad. In de 10e Eeuw voor Christus vormde zich de eerste nederzettingen op de paletijn en andere heuvels. Devictus Lugarius werd aangelegd door het dal van het forum en de inwoners van de dorpjes hielden waarschijnlijk een eenvoudige markt op de hoger gelegen delen van de vlakte. Ze verkochten er zout en andere waren die via de nabij gelegen rivier de Tiber konden worden aangevoerd. De kopers waren boeren uit de omgeving. Daarnaast werd het forum gebruikt als begraafplaats. Het is een mooie wandeling en de omgeving is prachtig. Aan het einde moeten we via een lange trap naar boven. Over trappen lopen gesproken, dat is iets wat we hier in Rome de hele dag door doen. Het is een behoorlijke aanslag op je knieën en onderbenen. Aan het einde van de dag voel je die bijna niet meer. Maar, we blijven lachen!

In de heerlijke zon eten we samen een kleine donut! Hij kost wat meer dan in Nederland, maar dan heb je ook wat. In Rome komen we overal oude vrouwtjes tegen die om geld bedelen. Zo ook bij de plaats waar we de donut op zitten te peuzelen. Ik kan de verleiding niet weerstaan en geef mijn wisselgeld (€ 1,-) van de donut aan het kromme vrouwtje. Als ik tijdens het eten eens goed naar haar zit te kijken, begin ik mij af te vragen of het wel een oud vrouwtje is en niet één of de andere jonge bink, die op deze manier geld probeert los te peuteren van toeristen. Judith probeert een gesprek aan te gaan, mar dat is tevergeefs natuurlijk. Nou ja, laat ik haar maar het voordeel van de twijfel geven. Het was maar een euro, tenslotte.

Onze voetreis door Rome gaat verder en we beginnen ons af te vragen waarom we eigenlijk van de die buskaarten hebben gekocht. We kunnen het meeste vandaag tot nu toe wel lopend af doen. Maakt niet uit. We gaan naar Piazza Venezia waar het geweldig groot bouwwerk Roma Capitale ligt. Dit plein ontleend zijn naam aan het Palazzo Venezia, dat aan de rand van het plein ligt. Het plein is een echte toeristische trekpleister, mede doordat het aanzicht van het plein wordt gedomineerd door het witte monument van Victor Emanuel II. Ook de Basilica San Marco en het Palazzo Bonaparte en het borstbeeld met de bijnaam Madame Lucrezia zijn erg in trek bij de toeristen. Het bijzondere van het Roma Capitale is dat je niet op de trappen mag zitten en geen statieven of iets dergelijks op de grond mag plaatsen. Er lopen meerdere politieagenten, die op hun fluitje blazen als je je niet aan de regels houd. Vanaf de bovenste verdieping van het gebouw heb je een prachtig uitzicht over het plein en de aangrenzende gebouwen.

We vervolgen onze weg naar  de Spaanse trappen. Het is een hele tippel en we moeten ook nog behoorlijk zoeken. Als we een enorme hoeveelheid mensen zien staan, denken we gelijk bij onszelf ‘daar zal het wel zijn’. Het heet officieel Piazza di Spagna, maar de term Spaanse trappen wordt vaak gebruikt als populaire naam voor dit plein. De trappen behoren bij de kerk Trinitá dei Monti, welke in opdracht van Lodewijk XIV is gebouwd, tussen 1723 en 1725 met geld van de Franse ambassadeur Etienne Gueffler. De stijl van de trappen is Rococo. In de lente zijn de trappen voorzien van veel bloemen.Op 8 december (het feest van Maria Onbevlekt Ontvangen) brengt de Paus traditioneel een bloemhulde aan het Mariabeeld aan de voet van de Spaanse trappen. Vandaag, met een heerlijk zonnetje, zitten vele mensen lekker op de trappen met elkaar te kletsen, uit te rusten van een lange wandeling of bij te komen van een drukke werkdag.

Wij kunnen helaas niet zitten, maar moeten verder. Piazza del Popolo staat als laatste op onze bezoeklijst. De naam betekent letterlijk in het Italiaans ‘plein van het volk’, maar historisch komt de naam van de populieren waar de kerk Santa Maria del Popolo aan het plein haar naam dankt. Het plein werd tussen 1811 en 1822 ontworpen door de architect Giuseppe Valadier en neoklassieke stijl. Aan de zuidkant staan twee vrijwel identieke kerken. Het plein ligt aan de voet van de Pincio heuvel. In het midden van het plein staat een Egyptische obelisk, die oorspronkelijk in het Circus Maximus stond. De mensen komen op dit plein samen om er plezier en ontspanning te hebben.

Vandaag zit de wandeltocht er bijna op. Nog even terug naar één van de bushaltes en het is al moeilijk genoeg om er eentje te vinden. We moeten weer terug lopen waar we net vandaan zijn gekomen en als we bij de bushalte staan te wachten, voelen we onze benen zo langzamerhand helemaal niet meer. Gelukkig komt de bus snel en rijden we naar het Centraal Station. Vandaar uit is het nog een half uurtje lopen naar het Bed & Breakfast.

Vermoeid, maar voldaan, stappen we onze kamer binnen en ploffen we op bed. We moeten er straks nog uit om wat te eten, we hebben alleen nog laat in de middag een hamburger gegeten, maar moeten eerst wat uitrusten. Gelijk nog even contact leggen met de kinderen en na een snelle rustpauze gaan we naar het restaurant.

We eten in één van de vele kleine restaurantjes. Het smaakt ons prima, al hebben we weleens lekkerder gegeten. Maakt niet uit. Een einde is gekomen van een zeer lange dag. Vanochtend om 10:00 uur begonnen met lopen en om 19:00 uur weer terug. Het verslag moet vandaag maar even wachten, ik ben er te moe voor.

Groetjes